A. Blasimme
Aging Clin Exp Res Epub 2017 Feb 10
Proszę kliknąć tutaj, aby przeczytać pełne wersje artykułów
Zespół słabości fizycznej i utrata masy mięśniowej (sarkopenia) uznawane są za predyktory występowania problemów związanych ze starszym wiekiem, takich jak niesprawność i utrata autonomii. W artykule pokazane jest, iż to, co z punktu widzenia polityki i moralnej filozofii określane jest jako koncepcja zdolnościowa (capability approach), może w rzeczywistości dostarczyć wiele potrzebnych wyjaśnień pojęciowych w badaniach prowadzonych w dziedzinie zespołu słabości. Poza przydatnością teoretyczną, koncepcja ta może okazać się użyteczna podczas wdrażania zaleceń klinicznych i dysponowania środków zdrowia publicznego, które mają na celu praktyczne przełożenie wyników uzyskanych w trakcie badań nad zespołem słabości. W artykule przeanalizowano główne założenia filozoficzne konceptu, a następnie, wprowadzając pojęcie “stworzenia możliwości” (enablement), ich powiązanie z trwającymi obecnie dyskusjami na temat zespołu słabości i sarkopenii. Ostatecznie, wskazane zostało w jaki sposób przedstawiona analiza dotyczy zarówno badań klinicznych prowadzonych w tym zakresie, jak również polityki publicznej, mających za cel rozwiązanie w starzejącym się społeczeństwie niekórych problemów związanych z wiekiem.




Komentarz: Zespół słabości i sarkopenia znajdują się w obszarze, w którym medycynalizacja może okazać się niewłaściwym sposobem postępowania. Koncentracja na zdolnościach i możliwościach jest istotna także w odniesieniu do innych problemów, w kontekście których bywa zwykle pomijana. W rezultacie, ludzie mogą przywiązywać dużą wagę do fizycznego funkcjonowania, w tym autonomii fizycznej. Mogą jednak nie być w równym stopniu świadomi specyficznych możliwości, które wpływają na zdolność do bycia fizycznie autonomicznym. Mogą prezentować różne postawy skierowane w kierunku rozmaitych interwencji, stworzonych z myślą o radzeniu sobie z zespołem słabości i sarkopenią. Z tego powodu niektóre spośród projektów, prowadzonych na szeroką skalę (jak np. SPRINT-T), mają również za cel ilościową ocenę tego, na ile zaproponowane interwencje behawioralne i dietetyczne różnią się od nawyków uczestników, a także na ile ta różnica wpływa na stosowanie się przez nich do zaleceń dotyczących aktywności fizycznej i diety.